vrijdag 17 juli 2015

Afgelopen nacht sliep ik goed. Ik werd wel een paar keer wakker en toen was het op de wekker elke keer nog vroeg in de nacht. Om kwart over vijf had ik geen slaap meer en stond ik op. Om zes uur zat ik beneden aan een goed ontbijt. Best Westen serveerde diverse warme gerechten en verder de gebruikelijke ingrediënten van een Amerikaans Continental breakfast.

Om 6.40 uur zat ik in de auto en vertrok ik naar Longmont. Daar stopte ik even voor wat inkopen bij Walmart en toen reed ik verder over Rt 36 naar Estes Park, waar de ingang van Rocky Mountain Ntl. Park is. De route naar Estes Park was al behoorlijk bergachtig. Hoewel de Rockies abrupt uit het landschap oprijzen, is de overgang via de zogenoemde Foothills toch wel enigszins geleidelijk. Bij het Entrance station kocht ik een America The Beauty jaarpas, waarmee ik alle natuurparken zou kunnen bezoeken zonder te betalen.

Daarna reed ik eerst in de richtig van Bear Lake, een zeer populaire bestemming in het park. Al bij de ingang van het park werd meegedeeld dat de parkeerplaats bij Bear Lake vol was en dat het verstandig was om de bus te nemen. Dat deed ik dus maar. Ik parkeerde bij Park & Ride en even later werd ik met de bus naar Bear Lake vervoerd. De bus was afgeladen vol, er wilden kennelijk veel mensen naar dit punt. Het bleek dat vanaf Bear Lake er allerlei wandelingen gemaakt kunnen worden. De passagiers in deze bus waren dan ook bijna allemaal wandelaars. Na een ritje van 15 minuten stopte de bus op de halte Bear Lake.

Ik stapte uit op een hoogte van 2880 meter boven zeeniveau. Het was merkbaar dat de lucht hier ijler is dan thuis. Ik begon aan de wandeling rond het meer, een loopje van nog geen kilometer met geringe hoogteverschillen. Het meer lag er schitterend bij, al was het niet rimpelloos omdat er een harde wind stond. Het was een heldere ochtend, prima weer om foto’s te maken. Nadat ik het rondje op gemak had gelopen, liet ik me terugrijden naar Park & Ride.

Ik reed daarna zelf een eindje in de richting van Bear Lake en sloeg linksaf naar Sprague Lake. Ook hier wandelde ik omheen. Er bleek hier meer uitzicht te zijn op de bergen, omdat er minder bos direct rond het meer groeide.  In het meertje stonden diverse mannen in waadpakken te vissen, of een poging in die richting te doen.

Nadat ik Sprague Lake had gezien reed ik naar Trail Ridge Road, de autoroute over de ruggengraat van het park. Deze route reed ik in 2013 ook eens, dus hier zag ik bekende dingen, al was het ook deze keer een geweldige ervaring om over deze mooie weg met de fraaie vergezichten te rijden. Ik stopte op verschillende plaatsen langs de route, om rond te kijken en te fotograferen.

In het westen begon de lucht hevig te betrekken en de wind, die de hele dag al fors blies, trok verder aan. Het werd koud en onaangenaam om buiten te zijn. Inmiddels was ik al dicht bij het hoogste punt gekomen. Vlak daarbij liep een flinke groep elk vlakbij de weg te grazen. Deze enorme herten zijn kennelijk nauwelijks schuw en lopen vlak bij de mensen te foerageren. Op het hoogste punt van de route nam ik lunch in de cafetaria die daar gebouwd is. Het was daar een enorme drukte met mensen die iets wilden eten of souvenirs kopen.

Na de lunch reed ik verder. De weg liep nu vrij steil omlaag, opnieuw langs enkele uitkijkpunten, waaronder een met een prachtig uitzicht op de jonge Colorado rivier die slingerend door het dal stroomde. Ook passeerde ik daar voor het eerst de Continental Divide en reed nu het gebied binnen dat afwatert op de Grote Oceaan.

Ter hoogte van de uitgang van park bij Grand Lake liepen enkele Moose te grazen. Daar was enorm veel belangstelling voor. Langs weerszijden van de weg stonden rijen auto’s stil om naar deze dieren te kijken.

Ik volgde Rt 34 tot bij Granby, waar ik rechtsaf sloeg Rt 40 op naar Kremmling. Deze weg voerde steeds langs de breder wordende Colorado, door een fraai berglandschap. In Kremmling ging ik linksaf Rt 9 op richting Silverthorne. Aan deze weg werd grootschalig gewerkt. Over grote afstand was het wegdek compleet verdwenen en moest er zachtjes gereden worden over onverharde weg. Daardoor duurde het iets langer dan verwacht om in Silverthorne te komen. Ik arriveerde daar rond 17.15 uur bij Quality Inn, waar ik een kamer had gereserveerd. Ik kreeg een kamer op de begane grond en kon toen uitrusten van een mooie eerste dag.

Afgelegde afstand: 182 mijl.

Voor meer foto’s van deze vakantie klik

vorige – terug naar boven – volgende