Van Schiphol naar Las Vegas
Vanochtend liep om vijf uur de wekker af, waarna we met enige moeite opstonden en ons klaarmaakten voor de dag. We hadden goed geslapen in Holiday Inn Express. Gisteravond hadden we af en toe wat vliegtuiggeluiden gehoord. Vanmorgen voordat we wakker waren nog niet. Kennelijk begonnen ze vanaf een uur of vijf te vliegen, want niet lang nadat we uit bed waren begon het weer te gonzen in de lucht.
Officieel mochten we vanaf 6:30 uur ontbijten, maar aangezien we de shuttlebus van 6:20 uur hadden gereserveerd mochten we vanaf een uur of zes al eens kijken of er al iets van een ontbijt te zien was. We waren iets voor zes uur beneden en toen werden de verse broodjes juist binnengebracht en werden we uitgenodigd om te eten. We aten een broodje en een croissant en tegen kwart over zes sloot ik aan in het zeer korte rijtje bij de receptie om uit te checken. Er was een man voor me, maar die werd maar zeer moeizaam kon worden uitgecheckt, zodat het al ruim 10 voor half zeven was geweest voordat ik mijn sleutels in kon leveren.
De shuttlebus naar Schiphol had gelukkig even gewacht, waarna onze koffers werden geladen en we na een tussenstop bij Crown Plaza hotel naar het vliegveld reden. Daar was het zo tegen zeven uur al behoorlijk druk. Het inchecken verliep grotendeels machinaal. Ook het afgeven van de koffers en het labelen is grotendeels geautomatiseerd, al vertoonden enkele machines wel wat gebreken en waren sommige reizigers enorm aan het rommelen, waardoor de apparatuur misschien ook van slag raakte.
Na het afgeven van de bagage moesten we door de douane. Dit kan tegenwoordig ook machinaal. Daarna vervolgden we onze weg naar de security check. Voordat we bij de röntgenapparatuur aankwamen, werden we bij de fictieve gate D-1 al gecheckt door een medewerker van Delta Airlines, die ons de gebruikelijke vragen over onze bagage stelde. Daarna plakte hij een stickertje op de achterkant van ons paspoort en veranderde het gatenummer van D-1 in D-47. Vervolgens kwamen we bij de machines die de bagage doorlichtten. Mijn koffertje werd apart genomen. Men had de paraplu en de reisstekker als verdachte apparaten opgemerkt. Na controle bleek er geen belemmering te zijn om door te mogen lopen.
Na alle administratieve handelingen hadden we nu wel zin in koffie. We namen een bakje bij Starbucks, terwijl we nog wat appjes de wereld in stuurden om achterblijvers op de hoogte te stellen van onze vorderingen. Intussen werd het tijd om de gate op te zoeken. We kochten eerst nog wat lectuur voor onderweg en gingen na een toiletstop naar de gate. Daar was het instappen al begonnen en wij konden meteen doorlopen naar onze plaatsen. De Boeing 676 van Delta Airlines werd langzamerhand helemaal gevuld met reizigers die naar Salt Lake City wilden.
Gelukkig was iedereen op tijd, zodat we ook op tijd konden vertrekken. Van D-47 naar de startbaan was het maar een klein eindje rijden, waarna we vlot startten en al snel boven de wolken zaten en koers zetten naar het noordwesten. De vlucht verliep voorspoedig en zonder hindernissen. We hadden af en toe wat turbulentie, maar dat mocht geen naam hebben. We werden goed verzorgd met een warme lunch, drankjes, veel water, een tussendoortje in de vorm van olijven en een ijsje en tot slot een warme hapje in de vorm van een broodje met groenten.
Na negen en half uur landden we veilig op Salt Lake City, waar het bijzonder heiig was. We konden vlot uitstappen en doorlopen naar de douane. Die werkte echter totaal niet vlot. Tergend langzaam wikkelden de ambtenaren de procedures af. Ze waren wel vriendelijk, vriendelijker dan ik ooit eerder heb meegemaakt, maar dat vergoedde niet dat we toch een beetje ongerust werden dat we de aansluiting niet zouden halen. De veiligheidscontrole werkte al even traag, maar ondanks al deze ambtenarij kwamen we net op tijd bij de gate voor de vlucht naar Las Vegas.
Het instappen was al begonnen en we konden vrijwel meteen doorlopen. De Boeing 737 was naar schatting voor driekwart gevuld. We vertrokken precies op tijd en vlogen in zuidelijke richting naar Las Vegas. Vlak na het opstijgen was de grote zoutvlakte duidelijk zichtbaar. Verder was er nogal wat bewolking en toen we in Las Vegas geland waren, was het daar ook bewolkt en niet zo warm als verwacht.
We waren ruim binnen de geplande tijd aan de grond en liepen door de enorme vertrekhal naar de hal waar de bagage werd geleverd. De koffers kwamen al snel en daarna stapten we op de bus naar het autoverhuurcentrum. Bij Alamo waren ze vriendelijk en in zeer korte tijd kregen we een fraaie Dodge Charger mee, een echte Amerikaan. Het was niet ver rijden naar La Quinta Airport South, waar we een kamer hadden geboekt voor de eerste nacht. We kregen een ruime kingsize room, pakten wat spullen uit en gingen nog snel bij Mc Donalds wat eten. Om 18:30 lagen we in bed, vermoeid na een lange en voorspoedige reis.
