Niagara Falls – Taylor (Detroit)
Vandaag wilden we nog wat meer van Niagara Falls zien en daarna een stuk van de terugreis in de richting van Michigan maken. Na het ontbijt in Comfort Inn, dat opnieuw goed verzorgd was ondanks de krappe eetzaal en de hoeveelheid gasten, pakten we onze spullen in, checkten uit en gingen op weg.
We reden door het stadje naar de Rainbow Bridge, die Canada en de Verenigde Staten verbindt. Hoog over de Niagara River reden we naar de grens, maar al midden op de brug kwamen we stil te staan in de wachtrij, die hier meestal behoorlijk lang is.
Toch verliep de grenspassage soepel. Na het beantwoorden van enkele bekende vragen en het bekijken van onze paspoorten mochten we Amerika weer binnenrijden. We reden naar Goat Island en parkeerden daar op de enorme parkeerplaats, waarvoor nu een (bescheiden) bedrag werd gevraagd.
We liepen naar de watervallen aan de Amerikaanse kant en bekeken Bridal Veil Falls en de American Falls vanaf Luna Island. Aan de Amerikaanse kant is het uitzicht op de American Falls niet optimaal, maar het gebulder van het water was ook daar indrukwekkend. We bezochten geen attracties, maar liepen door het mooi aangelegde park naar de Canadese watervallen die we vanuit Amerika bekeken.
We stonden nu aan de andere kant van de horseshoe en keken uit over het vallende water, de rondvaartboten op de rivier en de enorme gebouwen aan de overkant van de rivier in het Canadese Niagara Falls.
Nadat we alles op gemak bekeken hadden gingen we naar het mooie gelegen restaurant met de naam Top of the Falls en kochten daar een lunch die we met uitzicht op de watervallen opaten.
Daarna zochten we de auto op en reden terug door Niagara Falls naar de grens met Canada. De wachtrij op de Rainbow Bridge was hier aanmerkelijk korter en de douanebeambte liet ons ongehinderd passeren. We reden naar de snelweg en volgden die in westelijke richting tot London.
Daar verlieten we de snelweg en zochten Rt 3 op die ons langs Lake Erie zou voeren tot bij de Amerikaanse grens. De weg lag vlakbij het meer, op veel plaatsen bevond zich een huis of een bedrijf tussen de weg en het meer. Toch zagen we betrekkelijk weinig van het meer, al was het landschap waar we doorheen reden fraai en afwisselend. In dit deel van Ontario was er weinig toeristische bedrijvigheid langs het water, de weg voerde door een stil en af en toe verlaten aandoend landschap.
Uiteindelijk kwamen we via Essex in Windsor uit waar we de grens met de Verenigde Staten over wilden gaan om in Detroit terecht te komen. Er was bij deze grensovergang nauwelijks een wachtrij en toen we aan de beurt waren, werden we tot onze verbazing begroet in het Nederlands. De Amerikaanse douanier bleek als militair in Soesterberg te hebben gediend, waar hij met een Nederlandse was getrouwd en dus ook wat Nederlands had geleerd. Ondanks zijn vriendelijke bejegening werden alle plichtplegingen wel door hem uitgevoerd, waarna we door konden rijden.
We hadden een overnachting geboekt bij Comfort Inn in Taylor (Detroit) Nadat we ons daar hadden geïnstalleerd namen we een dinertje bij Mc Donald’s en gingen niet al te laat slapen.
Prachtige dag! Afgelegde afstand: 278 mijl.
