Lowell – Chicago – Schiphol
Vanmorgen ontbeten we met pancakes en echte maplesirup. Dus niet de namaak siroop uit de supermarkt… Na het ontbijt pakten we onze laatste spullen in, brachten de bagage in de auto en namen we afscheid van onze familie.
Even na 10 uur vertrokken we in Lowell en reden in de richting van de snelweg. Vlak voor de oprit van de snelweg tankten we benzine omdat we anders Chicago niet zouden halen.
We volgden de snelweg die ons om Grand Rapids voerde en toen naar het zuiden van Michigan leidde. We reden niet ver van Lake Michigan, maar wel zover dat we er niets van zagen.
De reis verliep voorspoedig. Hier en daar regende het een beetje en ook waren er af en toe wat werkzaamheden. Maar we hadden tijd genoeg en ondanks de drukte rond Chicago waren we op tijd bij de autoverhuurder waar we onze auto inleverden.
Daarna reden we met de bus naar Terminal 5. Dit bleek een niet zo grote terminal te zijn, van waar vooral internationale vluchten vertrokken. Het inchecken en de gebruikelijke controles leverden nauwelijks vertraging op, zodat we door konden lopen naar de wachtruimte, waar we onze Boeing 747 van KLM al zagen staan.
We hadden nog tijd en zin in een soort verlate lunch, die we bij een van de eetstalletjes kochten en opaten. Het instappen begon op tijd en verliep vlot. Voor het eerst van mijn leven zou ik met een 747 vliegen. We zaten behoorlijk ver voorin en zouden dus weinig last hebben van het lawaai van de motoren.
Het vliegtuig werd op tijd achteruit geduwd en na een korte rit over het vliegveld bereikten we de startbaan, waar we op tijd opstegen en algauw zo hoog zaten dat er van het landschap niets meer was te zien. De reis verliep vlot en de service was niet beter of slechter dan bij Amerikaanse maatschappijen.
