Ontbijt bij Rodeway Inn
Vanochtend zaten we om even over half 8 aan het ontbijt in het restaurantje dat bij Rodeway Inn hoort. Ik had voortreffelijk geslapen en was vroeg wakker (zoals te verwachten was) De ontbijtdame serveerde ons bacon, eggs en toast, wat meer is dan je bij een doorsnee motel te eten krijgt. Na het ontbijt handelden we nog wat e-mailtjes af, pakten in en rekenden af. We legden de bagage in de auto, die hier nog een hele dag mocht blijven staan, en liepen toen weer naar beneden, naar de Falls. We wilden de watervallen bij daglicht bezoeken voordat we van Niagara Falls naar Norwich zouden rijden.
Niagara Falls bij dag
In het zonlicht zag alles er heel anders uit dan gisteravond, maar de watervallen waren even indrukwekkend als altijd. Opvallend waren de grote hoeveelheden sneeuw en ijs die hier en daar nog lagen. En de grote hoeveelheid meeuwen die boven het water heen en weer vlogen. We bekeken de American Falls vanaf de Canadese zijde en liepen toen naar de Horseshoe Falls die we van veel dichterbij konden bekijken.
Behind the Falls
Daarna kochten we een kaartje voor de tour Behind the Falls. De ingang daarvan was in Table Rock Center, het gebouw met de souvenirwinkeltjes en de restaurantjes. We gingen met de lift omlaag en liepen daarna langs de verschillende uitzichtpunten. We konden niet naar buiten omdat het platform nog helemaal onder de sneeuw lag. Dit bespaarde ons een nat pak, want juist op dit punt van de rondwandeling leek het een natte bedoening te zijn. Wel konden we vanuit de gang door luiken naar buiten kijken en dat was al indrukwekkend genoeg.
Verderop bekeken we de twee tunnels die achter het vallende water uitkomen. Het was daar een behoorlijk kabaal en het water spetterde er rond. De gangen waren voorzien van informatieborden waarop wetenswaardigheden over de watervallen en de geschiedenis van deze plek te zien waren.
Over de Rainbow Bridge naar de Verenigde Staten
Na het bezoek achter de watervallen lieten we ons omhoog takelen door de funiculaire en daarna liepen we naar de auto. We reden naar de Rainbow bridge en staken de grens met de Verenigde Staten over. De douanier in het hokje sommeerde ons om te parkeren en het gebouw binnen te gaan. Hij hield onze paspoorten achter, zodat we geen andere keus hadden dan netjes te doen wat hij ons opdroeg.
Toen we binnen kwamen bleken we niet de enigen te zijn. De wachtkamer zat redelijk vol met mensen die allemaal Amerika in wilden gaan. Het oponthoud duurde bijna een uur. Het bleek dat we de behandeling met vingerafdrukken en foto van je gezicht moesten doorstaan die je normaal ondergaat op het vliegveld waar je Amerika binnenkomt. Dit ondanks het feit dat we allebei onze ESTA in orde hadden gemaakt.
Nadat we gefotografeerd waren en we een vergoedinkje hadden betaald, aan een beambte die op een van onze collega’s leek konden we New York State binnenrijden, voorzien van de benodigde stempels en kaartjes in onze paspoorten.
American Falls
We reden naar Goat Island, waar druk gewerkt werd aan de parkeerplaats, parkeerden en liepen langs de uitzichtpunten die daar zijn, voor zover ze toegankelijk waren. Ook hier lag nog veel sneeuw. We hadden gepland dat we hier wel zouden kunnen lunchen, maar de restaurants waren nog gesloten omdat het seizoen nog niet begonnen was.
Van Niagara Falls naar Norwich
Nadat we hier een poosje hadden rondgekeken reden we terug naar Canada, lunchten ergens in Niagara Falls bij Tim Hortons en reden vervolgens op gemak binnendoor naar Norwich. Niet ver daar vandaan vonden we ons onderkomen bij Bed and Breakfast Zeelandia in Burgessville bij Woodstock. We installeerden ons en reden daarna terug naar Norwich voor een goede warme maaltijd in het Village Restaurant.
Na het eten bezochten we een oud-leerling van Simon, waar we de avond doorbrachten. We spraken over het leven in Canada en over het christelijk onderwijs. We hoorden dat ouders hoge kosten moeten maken om hun kinderen naar de school in Norwich te kunnen sturen. De kerk helpt mee en ook vanuit Nederland wordt steun geboden, maar vergeleken met de situatie in Nederland vraagt het onderwijs hier echt offers van de gezinnen.
