Van Kapelle naar Zaventem
Vanmiddag stond ik om 15:35 uur op het station in Kapelle te wachten op de trein naar Roosendaal. De trein was er op tijd, ik stapte in en zocht Karel op, die in Goes al was in gestapt. Het was een grijze dag met af en toe lichte regen. Onder de bewolking reden we met de stoptrein naar Roosendaal, waar we op tijd aankwamen. We hadden bijna 20 minuten tijd om over te stappen op de Internationale trein naar Brussel, die vanaf de andere kant van het perron vertrok. Ook in deze trein was in de 1e klas plaats genoeg voor ons en onze koffers. We reden met stops in Antwerpen en Mechelen in een klein uur naar Brussel Centraal.
Brussel-Centraal is helaas geen fraai en overzichtelijk station. De perrons zijn smal, er staan heel veel pijlers om het dak te ondersteunen, de informatie over het treinverkeer is niet op de perrons te raadplegen, de trappen zijn smal en bevinden zich op onlogische plaatsen, kortom geen plaatje. Er wordt wel driftig gewerkt, dus hopelijk gaat het verbeteren. Ondanks deze beperkingen ontdekten we toch waar onze trein naar Brussels Airport vertrok, waarna we het perron opzochten en even later vertrokken naar Zaventem, zoals het vliegveld nog steeds wordt genoemd. Verwarrend is wel dat er ook een station in het dorp Zaventem is, vanwaar je beslist niet het vliegveld kunt opwandelen. Het is dus belangrijk om goed op te letten naar welk station de trein je brengt. Overigens reden wij Zaventem dorp voorbij. Station Brussel-Noord passeerden we twee keer op deze dag. Vroeger kon je op dit station overstappen op de trein naar het vliegveld, maar dat is afgeschaft. Alles verloopt nu via Brussel-Centraal. Men schijnt wel bezig te zijn om de luchthaven ook vanaf station Mechelen toegankelijk te maken per trein. Als dat gerealiseerd wordt, is dat waarschijnlijk een verbetering voor reizigers vanuit Nederland.
Precies op tijd om 18:10 uur stapten we uit de trein op het station van Brussels Airport. Met de lift gingen we naar boven en zochten we onze incheckbalie van Swiss op. Ik had thuis al ingecheckt via web check-in, maar voor je kofferlabel moet je gewoon nog in de rij gaan staan bij de balie. Deze rij was heel kort, zodat we snel aan de beurt waren en onze koffers werden gelabeld tot Johannesburg. Voordeel van web check-in is natuurlijk wel, dat je 24 uur voor vertrek al je plaats in het vliegtuig kan kiezen. De (reçu) sticker van het bagagelabel werd eenvoudig op ons printje van de e-boardingpass geplakt. Het was dus zaak dat printje te bewaren tot we onze koffer in Johannesburg hadden opgehaald, want alleen met dit reçu konden we aantonen dat we koffers hadden afgegeven. Gezien de waardevolle inhoud van de koffers, waaronder allerlei Nederlandse producten die men in Zuid-Afrika node moet ontberen, was het van belang om onze koffers kritisch te volgen.
Van Zaventem naar Zürich
Aangezien Zürich, onze eerste bestemming, voor het luchtverkeer binnen Schengen valt, hoefden we in Brussel nog niet door de douane. Een controle van de instapkaart volstond om toegelaten te worden tot de vertrekhallen voor passagiers. Onze gate was in pier A en dat is een heel eind lopen. Pier A ligt los van de rest van de luchthavengebouwen, zodat je als passagier door een tunnel onderdoor het platform moet lopen om uiteindelijk de pier te bereiken. We hadden echter tijd genoeg en namen dus eerst nog een koffie en aten een hapje in het centrale gebouw. Opnieuw viel de rust en de overzichtelijkheid van deze luchthaven op. Brussel is vele malen rustiger en relaxter dan het hysterische Schiphol.
Om op de A pier te komen, moesten we uiteraard wel de security check passeren. De apparaten in België staan behoorlijk kritisch afgesteld. Zo moest de broekriem uit en piepte het poortje zelfs nog op de blisterverpakking van een pakje sportlife. En Karel moest zijn flesje Dubbelfriss afgeven. Men vertrouwde hem helaas niet op zijn eerlijke gezicht. Het zou niet de laatste keer zijn dat we deze security check meemaakten…
Brussels Airport (Zaventem) A-pier
AVRO RJ100 van Swiss aan de A-pier op Zaventem
Bij de gate stond ons vliegtuig nog niet klaar, maar ca. 30 minuten voor vertrek kwam de AVRO RJ100 aangereden om zijn passagiers vanuit Zürich te laten uitstappen. Niet veel later mochten wij aan boord van deze fluisterjet, een opvallend vliegtuig met de vleugels aan de bovenkant van de romp en vier straalmotoren. Het toestel staat bekend om de geringe hoeveelheid geluid die het produceert en om zijn geschiktheid voor starts en landingen op korte banen. Om 19:40 uur mochten we instappen. Het vliegtuig zat lang niet vol, slechts zo’n 30 van 100 plaatsen waren bezet.
Interieur AVRO RJ100
Om 20:05 uur werden we van de gate geduwd en een minuut of 10 later waren we in de lucht. Doordat het weer zo grijs en somber was vlogen we heel lang door de wolken voordat we eindelijk blauwe lucht zagen. Van België zagen we niks, pas boven Zuid-Duitsland en Zwitserland vielen er gaten in de bewolking. Toen was het inmiddels al donker en zagen we dus niet veel meer dan lichtjes van dorpen, steden en snelwegen, wat overigens wel een heel fraai zicht was. Tijdens de vlucht werden wij verzorgd met een broodje kip, een drankje en het obligate chocolaatje dat je op elke vlucht van Swiss krijgt. Het maakt niet uit hoe vroeg of laat op de dag je vliegt, een chocolaatje aan het eind van de vlucht hoort er gewoon bij.
Zwitsers bleken ook in de lucht efficiënt te werken, want slechts 2 minuten na de geplande aankomsttijd landden we om 21:10 uur op de luchthaven Kloten bij Zürich. Na een zeer kort ritje stopte het vliegtuig midden op het platform. Er werd een trap tegen de deur gereden, waarover we uitstapten en meteen in de gereedstaande bus liepen. Die vertrok na enkele minuten en zette ons na een korte rit tussen allerlei stilstaande en taxiënde vliegtuigen door af bij de terminal. Het verwerken van kleine aantallen passagiers lijkt op deze manier efficiënter te verlopen dan via de bekende slurf. Bovendien bespaarde men op deze manier op ruimte aan het luchthavengebouw, want ons vliegtuig had dus geen gate nodig om ons uit te laten stappen.
Zürich Airport bleek een schitterende luchthaven te zijn. Er zijn veel duty free shops waar artikelen werden verkocht die je elders niet ziet. De gebouwen waren super schoon en er hing een ontspannen sfeer. Ook hier was het veel minder druk dan op Schiphol, maar wel wat drukker dan op Zaventem, omdat er nogal wat mensen overstapten, net als wij.
Van Zürich naar Johannesburg
We moesten voor onze aansluitende vlucht naar terminal E, de pier waar alleen internationale vluchten aankomen en vertrekken. We gingen nu wel langs de douane en konden toen doorlopen naar het ondergrondse treintje dat de terminals A en B verbindt met E. Na een automatisch ritje van 3 minuten stonden we in gebouw E en konden op zoek gaan naar onze gate. Hier volgde een extra controle van ons paspoort en onze instapkaart, waarna er een stempeltje op de instapkaart werd gedrukt. Men liet niet zomaar iedereen in het vliegtuig naar Johannesburg stappen. Dat vliegtuig stond trouwens al gereed, een Airbus 340-300. Dat is een groot viermotorig vliegtuig waarin bijna 300 mensen mee kunnen vliegen.
Vanaf 22:00 uur begon het instappen. De stoelen stonden in rijen van 2 bij de raampjes en rijen van 4 stoelen in het midden. Wij zaten in het midden aan de rechterkant. De stoel naast mij bleef leeg. Wij werden iets later dan de geplande vertrektijd van de gate geduwd en stegen om 23:00 uur in het donker op. Op de schermpjes in de stoelen konden we de koers van het vliegtuig volgen. We vlogen eerst noord, maar draaiden algauw naar het westen af, om vervolgens pal zuid te koersen voor een vlucht van iets meer dan 10 uur, die ons 8424 km verder zou brengen.
Al gauw na het opstijgen kwamen de etens- en drinkenskarren tevoorschijn. Omdat wij tamelijk ver naar achter zaten duurde het tot circa 0:00 uur voordat we ons aan ons dinertje konden zetten. Lasagne of Kip was het menu. Wijntje erbij, drankje toe. Daarna gingen de lichten uit en konden we proberen wat te slapen.
