Van Blaby naar Peterborough
Het restaurant van Westfield House serveerde ’s ochtends een goed ontbijt, waarvan ik lekker at. Om iets over 9.00 uur vertrok ik uit Blaby bij Leicester in de richting van Peterborough voor de rit van Blaby naar Ashford. Leicester bleek een flinke stad te zijn waar ik geruime doorheen reed, maar op een gegeven moment liet ik de bebouwing achter me en reed ik opeens tussen de velden.
Het was droog maar wel fris en winderig. Ik reed door een fraai landschap over de A 47 in oostelijke richting. Overal bloeide hier koolzaad op de “rolling hills”, die dit deel van Engeland kenmerken.
Peterborough is een grote stad van ca. 150.000 inwoners die er beter uitzag dan Leicester. Ik reed naar het centrum van de stad en parkeerde daar in de garage bij de overdekte markt, vlakbij de kathedraal. De kathedraal is behoorlijk groot en heeft een indrukwekkende façade. Binnen werd ik welkom geheten door vriendelijke vrijwilligers. Ik bekeek de fraaie ruimte uitgebreid en liep daarna een rondje door het centrum van de stad.
Van Peterborough naar Ely
Na het bezoek aan de kathedraal zocht ik mijn auto op en reed vervolgens de stad uit in zuidoostelijke richting, de weg naar Ely op. Het landschap in dit deel van Engeland lijkt landschappen die je in Nederland ook kunt zien. Vlak land, dat mogelijk deels ontstaan is door inpoldering, met veel sloten en brede kanalen die dienen voor afwatering.
Er waaide hier een stevige “Hollandse” wind en het was inmiddels zonnig weer met grote witte wolken aan de lucht. Ergens in dit vlakke landschap lag Sutton, een plaatsje gebouwd op een hoger gelegen deel van het land. In dit dorp stopte ik even om wat foto’s van het dorp en de kerk te maken.
Toen reed ik verder naar Ely, dat ook op een heuvel(tje) ligt en waar een enorme kathedraal het stadsbeeld domineert. Ik parkeerde vlakbij de kerk en ging naar binnen. Er is veel te zien: een zeer oude ingang, die thans geheel in het gebouw is opgenomen en een Mariakapel met rijk beeldhouwwerk. Alle beelden zijn vlak na het ontstaat in een “Beeldenstorm” onthoofd. Merkwaardig gezicht.
Verder tref je in deze kerk het gebruikelijke meubilair aan. Waar de kathedraal beroemd om is, is het Octagon. Ook deze kerk bezat ooit een vieringtoren. En ook hier bleek deze constructie niet sterk genoeg. Anders dan in Salisbury en in Wells, waar men de toren wist te redden stortte die van Ely in, waarna in de veertiende eeuw de achtzijdige koepel werd gebouwd, die nog steeds boven de viering te zien is.
Er worden rondleidingen gegeven, die o.a. in het Octagon omhoogklimmen. Ik maakte daar geen gebruik van omdat ik op tijd in Cambridge wilde zijn. Ik liep door de straten in de omgeving van de kathedraal terug naar mijn auto en vertrok in zuidelijke richting over de A10 naar Cambridge.
Van Ely naar Cambridge
Ik was een beetje ongerust dat parkeren in Cambridge lastig zou worden, maar dat viel mee. Ik kon langs de weg parkeren vlakbij de Cam, waaraan ik de Colleges al kon zien liggen. Ik stak het riviertje over en bekeek het centrum van dit aardige stadje. Het is een studentenstad met veel fietsen, aankondigingen van culturele evenementen en een gezellige drukte van inwoners en bezoekers.
Ik zorgde ervoor op tijd bij de kapel van King’s College te zijn. Daar bleek nogal wat belangstelling te zijn voor het bijwonen van de Evensong. Er stond een flinke rij mensen voor de deur. In de kapel wees een medewerker plaatsen aan. Aangezien het vrijdag was werd de Evensong zonder orgelbegeleiding uitgevoerd. De koorklank is zeer fraai en voortreffelijk afgewerkt. Het zingen deed af en toe bijna gemanierd aan. Na de matige prestaties van het koor in Leicester was het een verademing om goede en bevlogen koorzang te beluisteren.
Na afloop van de dienst in King’s College liep ik het korte stukje naar St. John’s College Chapel, waar de Evensong een uur later begint. Hier was het lang niet zo druk. Er stond hier geen rij voor de deur en er hoefden geen plaatsen aangewezen te worden. De dienst verliep net als in andere Evensongs, als werd hier (gelukkig) wel andere muziek gezongen en zorgde het orgel voor begeleiding. St John’s College Choir zong minder gekunsteld, spontaner en ongedwongener. De sfeer in de (kleinere) halfdonkere kapel was ook minder plechtig en formeel dan in de kapel van King’s College.
Van Cambridge naar Ashford
Na afloop van de dienst in St. John’s ging ik terug naar mijn auto en verliet ik Cambridge in zuidelijke richting. Via de M11 reed ik in de richting van Londen en probeerde onderweg te eten, wat na enige moeite lukte in een wegrestaurant.
Ik reed de brug bij Dartford Crossing over en vervolgde mijn weg door Kent tot in Ashford, waar ik een kamer had geboekt bij Premier Inn op Eureka Park, het motel waar ik enkele weken geleden een weekend te gast was geweest.
Afgelegde afstand vandaag 347 km. Fraaie dag!
