Ontbijt en vertrek uit Reeth
Vanmorgen genoten we eerst van een Engels ontbijt in The Kings Arms voordat we ons gingen klaarmaken voor de wandeling van Thwaite naar Muker en terug. Het bleek dat we de enige gasten in de pub waren. We kregen een voortreffelijk Engels ontbijt op maat, zoals we het gisteren al besteld hadden.
Na het ontbijt pakten we in, rekenden af en liepen nog een rondje over de green. We kochten wat water bij de Post Office annex minisupermarkt en gingen daarna op pad. We wilden vandaag van Thwaite naar Muker en terug wandelen en reden daarom eerst met de auto naar Thwaite. Voor een deel was dat dezelfde weg die we gisteren reden, tot we bij Healaugh het smalle weggetje omhoog naar Kearton opreden.
Aan het eind van het weggetje sloegen we linksaf en daalden eerst geleidelijk en het laatste stukje uiterst steil af naar de hoofdweg door Swaledale. Daarna was het niet ver meer naar Gunningston, Muker en Thwaite. Thwaite bleek geen echte parkeerplaats te hebben, maar net buiten het dorp was er langs de weg gelegenheid om te parkeren.
Wandelen van Thwaite naar Muker
We begonnen aan de wandeling van Thwaite naar Muker en terug die ik op Outdooractive had uitgezet. We staken de weg naar Buttertubspass over en begonnen omhoog te lopen door de weiden boven Thwaite. Het pad was overal duidelijk te zien en voerde voor een groot deel tussen twee karakteristieke stenen muurtjes die de weiden van elkaar en de buitenwereld moeten scheiden.
Nadat we een minuut of 10 onderweg waren hoorden we geen geluiden van mensen of menselijke invloed meer, maar alleen het geblaat van schapen, het gefluit van vogels en af en toe het geloei van een koe. Vandaag was het opnieuw fris en helemaal bewolkt. Het was wel droog en om te wandelen was het weer bijzonder aangenaam.
Het uitzicht vanaf het wandelpad over het dal was prachtig. Een lappendeken van groene weiden, afgezet met dry walls die het land verdeelden in min of meer regelmatige patronen, maar hier en daar ook vrije vormen aannamen. En overal in het landschap zagen we de karakteristieke schuren staan die voor het merendeel goed onderhouden waren en kennelijk nog in gebruik waren bij de bevolking van Swaledale.
Nadat we al vrij snel het hoogste punt van de wandeling hadden bereikt begonnen we geleidelijk af te dalen naar Muker, dat schilderachtig langs de River Swale lag. Langs het pad bloeiden wilde primula’s en ook hier vielen de bloeiende sleedoorns op. Het pad daalde tussen twee muren af tot we bij Muker de bodem van het dal bereikten.
Muker
Het pad voerde ons iets voorbij Muker, waarna we het dorp vanuit het oosten binnenliepen. Muker lag schilderachtig aan de River Swale, met een karakteristieke brug die de weg van de ene oever naar de andere bracht.
We liepen eerst een klein rondje door het dorp, waarbij we het fraaie kerkje bekeken. Later las ik dat Muker pas vrij laat een kerk heeft gekregen, wat voor de bevolking een uitkomst was omdat er daarmee ook een begraafplaats dichtbij beschikbaar kwam en men niet langer aangewezen was op gewijde graven in andere plaatsen.
Daarna gingen we de pub in om te lunchen. Zoals alle pubs serveerde ook Farmers Arms in Muker diverse lunchgerechten. Vooraf verontschuldigde de eigenaar zich voor enige vertraging, maar daarvan hebben we niets gemerkt. We namen soep met brood en lieten het ons goed smaken.
Na de lunch keken we uitgebreid rond in het winkeltje met de fraaie naam Swaledale Woolens. Hier werden allerlei handgemaakte wollen producten verkocht, zoals truien, vesten, sokken, handschoenen, sjaals etc. Op de prijskaartjes stond de naam van de ‘producent’ vermeld, waarna je op een fotocollage het gezicht van de betreffende dame kon opzoeken. Naast de wolwinkel was een galerie gevestigd. Op het dak van het pand had een kunstenaar een schaap aangebracht.
Van Muker terug naar Thwaite
Na het bezoek aan Swaledale Woolens begonnen we aan de terugweg naar Thwaite. We klommen langs de pub omhoog tot we op het pad kwamen dat ons door de weiden naar Thwaite zou voeren. Dit pad was deels verhard met stapstenen en er stonden bordjes die ons dringend verzochten om op het pad te blijven en niet kriskras door de weiden te lopen. In juni moet deze wandeling bijzonder fraai zijn omdat er dan veel bloemen in bloei staan. Maar ook nu was het lopen door het landschap een waar genoegen.
In alle weiden liepen schapen met lammeren, die voor de nodige afleiding zorgden. Daarnaast werd het landschap opgeluisterd door geluiden van talloze vogels. We konden kieviten en leeuweriken onderscheiden, terwijl we ook scholeksters zagen. Daarnaast hoorden we vogels die we niet thuis konden brengen.
Na drie kwartier lopen door de weiden en na het passeren van ettelijke smalle doorgangen in de dry walls waren we terug in Thwaite. Daar liepen we tussen de huizen door naar de auto, om vervolgens eerst de Wain Worth Force op te zoeken.
Klik hier voor een overzicht van de wandeling (met de mogelijkheid een GPX te downloaden) of scan onderstaande QR code
Wain Wath Force
Wain Wath Force is een waterval in de River Swale, iets ten westen van Keld. We reden van Thwaite van Angram naar Keld. Iets voorbij de afslag naar Arkengathdale, waar we gisteren vandaan gekomen waren, zagen we de waterval vanaf de weg liggen.
We parkeerden vlak bij de watervallen en liepen er even heen. Er was geen sprake van een wandeling of wandelpad, de waterval bevond zich vlak naast de weg en was via een kort paadje naar een terras bereikbaar.
Het was al lang droog in de Dales en dat was te zien aan de hoeveelheid water die er in de River Swale stroomde. Net als gisteren bij Crackpot Falls was de waterval daardoor niet bijzonder indrukwekkend, al was het wel een prachtige locatie. Boven de watervallen uit zagen we de steile wand van Cotterby Scar.
Over Buttertubspass naar Hawes
We reden met de auto terug naar Thwaite en pauzeerden daar even in de tearoom met de naam Keartons, waar we thee met cake gebruikten. Daarna reden we de weg naar Hawes op, die ons over de Buttertubspass naar Wensleydale zou brengen. Al gauw lieten we de groene weiden achter ons en reden door het heidelandschap terwijl de weg flink steeg tot bij de Buttertubs.
We stopten even om deze wonderlijke kalksteenformaties te zien. Aan beide kanten van de weg zijn er in het verleden door de kracht van het water enorme potholes uitgespoeld, die omringd worden door smalle pilaren van kalksteen.
In het verleden werden deze gaten gebruikt om er boter in op te slaan. Boeren die uit Swaledale de markt in Hawes bezochten gebruikten deze koele plaatsen om hun boter goed te houden tussen twee marktdagen in, of mogelijk ook onderweg naar de markt.
De omgeving van deze pas was leeg en verlaten. Bovendien was het er kil. We bleven dan ook niet te lang staan en reden verder in de richting van Hawes.
In Hawes liepen we een rondje over Main Street en Market Place, maar de meeste winkels waren inmiddels gesloten, zodat er niet veel te beleven was.
Simonstone en Green Dragon Inn
Na de korte wandeling door Hawes reden we het laatste stukje van deze dag. We gingen terug in de richting van Buttertubspass en kwamen bij het gehucht Simonstone, waar we een kamer hadden geboekt in het voortreffelijke Simonstone Hall. We werden hier hartelijk ontvangen en installeerden ons in een kamer met een fantastisch uitzicht over Wensleydale.
Voor het diner reden we een klein stukje terug tot in Hardraw, waar we een tafeltje hadden gereserveerd bij The Green Dragon Inn, een authentieke pub. Het was hier druk met eters en de kwaliteit van de maaltijd was er dan ook naar. We hebben hier heerlijk gegeten en reden daarna terug naar Simonstone Hall voor de nacht.
