Van Merl naar Cochem
Gisteren hadden we besloten dat we vandaag een bezoek aan Cochem zouden brengen. We wilden ook nog fietsen vanaf Cochem, maar op de dag dat we dat zouden doen zouden we weinig tijd hebben om het stadje te bekijken.
Na een goede nachtrust stonden we op en reed ik weer even naar Die Lohners om wat broodjes te kopen. Daarna ontbeten we in ons appartement, waarna we wat spullen bij elkaar zochten en inpakten voor een dagje Cochem.
We startten de auto en reden door het Mühlental in de richting van Grenderich. We reden het Moezeldal uit en de Hunsrück op. Daardoor zouden we enkele enorme meanders in de Moezel kunnen vermijden. Na een eindje op hoogte te hebben gereden daalden we weer af om bij Beilstein terug te komen bij de rivier.
We vervolgden onze weg langs het water en bereikten Cochem, waarvan we de imposante burcht als eerste herkenningspunt in zicht kregen. We staken de Moezel over en gingen op zoek naar een parkeerplaats. Nadat we zagen dat veel parkeerplaatsen al vol waren weken we uit naar de parkeergarage in het centrum. Daar was nog plaats genoeg.
Wandeling door Cochem
We liepen de parkeergarage uit en keken meteen even in het museum “Historische Senfmühle” De winkel was vrij toegankelijk. Om het historische deel te kunnen zien zou je een rondleiding moeten volgen. Dat deden we niet. We proefde een paar mosterdsoorten en besloten vanmiddag even terug te komen om enkele potjes te kopen.
Daarna liepen we het overzichtelijke centrum van Cochem in. Het was al behoorlijk druk met toeristen en alle winkeltjes waar ze souvenirs en andere artikelen verkochten waren open en deden duidelijk zaken. Het winkelhart van Cochem is bescheiden van omvang en alle straatjes leidden wel een keer naar het kleine marktplein, dat omringd wordt door huizen in oude stijl.
We liepen een stukje omhoog door een van de straten die vanaf de markt de heuvel op gaan, maar al snel hielden de winkeltjes op en zouden we het centrum weer uitlopen. Daarom keerden we terug en liepen naar de kerk.
We gingen de kerk binnen, die prominent aan de Moezel staat. Tot onze verbazing zag het interieur van de forse ruimte er modern uit. Later ontdekten we dat de kerk in de Tweede Wereldoorlog door een bombardement vernield werd en naderhand is herbouwd. We bekeken de kerk met het orgel en de schitterende gebrandschilderde ramen van het koor.
Het was nog een beetje vroeg om te lunchen. Daarom liepen we even naar de kassa van een van de rondvaartboten om te kijken wanneer we vanmiddag mee zouden kunnen. Daarna bekeken we nog enkele straatjes die we niet hadden gezien en liepen daarna terug naar de rivier waar we een plekje op een terras vonden om te lunchen.
Lunch bij Filou
Tijdens onze wandeling door Cochem hadden we een aantal bakkerijen en andere horecagelegenheden gezien. Voor de lunch kozen we Café Bistro Filou, dat een terras heeft met uitzicht op de Moezel. We vonden een tafeltje en bestelden een drankje en iets te eten voor lunch.
Het was druk op het terras en het duurde dan ook even voordat we onze bestelling kregen. Dit viel ons elke dag weer op: de bediening in restaurants en op terrassen is vriendelijk, maar beslist niet gehaast. We hadden ook geen haast, dus namen we alle tijd om van onze lunch en het uitzicht te genieten.
Vaartocht op de Moezel
Na de lunch liepen we naar de aanlegsteiger van Moselrundfahrten en kochten een kaartje voor de boot van 14:00 uur. Even later zagen we het schip “Wappen von Cochem” aankomen. Nadat het schip had aangelegd liepen de mensen eraf en daarna mochten wij aan boord. We zochten een mooi plekje op de voorplecht terwijl de rest van de mensen aan boord ging. Terwijl we zo zaten te wachten op de afvaart hadden we een prachtig uitzicht op de Reichsburg die hoog boven Cochem uittorent en het stadje zijn gezicht geeft.
Nadat de bemanning op enkele laatkomers had gewacht vertrokken we van de aanlegsteiger. Eerst voeren we een eindje stroomafwaarts tot vlak voor de volgende bocht in de Moezel. We konden een blik werpen op het nieuwe ziekenhuis, waarna het schip gekeerd werd en we terugvoeren naar Cochem.
We voeren de stad voorbij en verder stroomopwaarts, waarbij we aan beide kanten tussen de wijnhellingen doorvoeren. Langs dit deel van de Moezel zagen we op verschillende plaatsen zogenaamde Steilhänge, hellingen die bijzonder steil zijn en gewaardeerd worden om de kwaliteitswijnen die daar verbouwd worden.
Toch zagen we hier, net als op andere plaatsen langs de rivier, dat lang niet alle wijngaarden nog onderhouden worden. Kennelijk is het arbeidsintensieve werk dat gedurende het hele jaar nodig is voor mensen teveel om vol te willen blijven houden.
We voeren het schilderachtige Valwig voorbij en kwamen langs Filla Andre in Ernst. Dit voormalige wijnhuis is omgebouwd tot hotel en restaurant. In Ernst legden we kort aan, om enkele mensen in de gelegenheid te stellen aan boord te komen. Daarna keerde men het schip en begonnen we aan de terugtocht naar Cochem.
Cochemer Sesselbahn
Iets meer dan een uur na vertrek waren we terug in Cochem, waar we van boord gingen en de de stad inliepen. We keken even bij de souvenirverkoper onder de brug en gingen daarna terug in de richting van de parkeergarage, waaraan we voorbij liepen tot we bij het dalstation van de stoeltjeslift kwamen. We kochten een kaartje voor een retour naar het uitkijkpunt en lieten ons omhoog takelen langs de helling van de Pinnerberg boven Cochem.
Boven keken we even bij het restaurant, maar daar was het zo druk dat we er maar niet gingen zitten. We maakten de korte wandeling naar het kruis en genoten van het uitzicht over de stad en de wijde omgeving.
Stroomafwaarts naar het oosten zagen we de Moezel de bocht omgaan. Inmiddels was ‘onze’ rondvaartboot al aan haar nieuwe rondje begonnen. De spoorlijn die Cochem met Koblenz verbindt liep vlak langs de rivier.
Stroomopwaarts zagen we de stad liggen, met de beeldbepalende burcht erboven. Voorbij de bebouwing was meer wijnbouw te zien dan aan de andere zeer steile kant. De spoorbaan ging hier de tunnel in om enkele flinke bochten van de Moezel af te snijden.
Nadat we genoeg gezien hadden, lieten we ons met de stoeltjeslift naar beneden brengen. We kochten wat mosterd en gingen daarna ons parkeerkaartje betalen, waarna we de auto opzochten en de garage uitreden.
Terug naar Merl langs de Moezel
We reden nu langs de rivier terug naar ons appartement in Merl. Voor de volgende dag hadden we het plan dit stuk op de fiets af te leggen, maar er was zoveel te zien dat dat niet bezwaarlijk leek. De weg volgde alle bochten in de Moezel en daarbij passeerden we diverse dorpen en stadjes. Toch konden we op de goede wegen een aardig tempo maken en arriveerden we tegen half zes in Merl.
Diner bij Alte Winzerstube in Zell
Vanavond reden we naar Zell om een hapje te eten. We gingen Kaimt voorbij en staken de Moezel over. Omdat het na zes uur was, konden we gratis parkeren. We liepen door de Balduinstrasse tot we bij de Alte Winzerstube kwamen. Daar namen we plaats aan een van de kleine tafeltjes die op straat stonden en bestelden wat te drinken. We ontdekten dat de tafeltjes op straat een soort wachtkamer vormden: zodra er op het ‘echte’ terras een tafel vrijkwam, werden mensen die het langst aan de ronde tafeltjes zaten gevraagd aan een grote tafel te komen zitten.
Het duurde niet zo lang of wij waren aan de beurt voor deze verhuizing. Maar daarna duurde het nog heel lang voordat ons eten kwam. We hoorden later van andere gasten dat dit hier gebruikelijk is en achteraf zagen we op de website ook een voorbehoud voor wat langere wachttijden.
Ondanks de lange wachttijd was het eten van prima kwaliteit. De schnitzel die we hier kregen was mals en prima gebakken. Na bijna twee uur konden we afrekenen. Ook bij dit restaurant accepteerde men alleen contant geld, wat op een bordje stond geschreven dat niet al te zichtbaar was opgesteld. We liepen naar de auto en reden terug naar ons appartement in Merl na opnieuw een mooie dag in een prachtige omgeving.
