Ontbijt in Anchor Inn
Na een goede nachtrust in een rustieke ruime kamer van Anchor Inn stonden we op en gingen ontbijten. Voor vandaag stond een bezoek aan Hinton Ampner en Winchester op het programma, maar we gingen natuurlijk niet op pad zonder een goed ontbijt. We bestelden een ontbijtje van de kaart, waarop een ruime keus aan gerechten te zien was.
Na het ontbijt, dat ons heerlijk smaakte, pakten we in en vertrokken bij deze bijzondere Inn. We reden terug naar de A31, die we een eindje volgden in westelijke richting.
Petersfield
Al vrij snel gingen we de weg weer af, om binnendoor door te steken naar Petersfield. We maakten een kleine omweg langs het huis van Jane Austen, dat een toeristische trekpleister is. Het was er nu nog niet druk, maar er liepen al wat mensen omheen die foto’s maakten en kennelijk belangstelling voor dit museum hadden.
Na korte tijd bereikten we Petersfield, waar we even parkeerden in het centrum van het stadje en wat winkels en de kerk bekeken.
Het orgel van de Schotse bouwer Lammermuir stond in een zijbeuk en had als bijzonderheid een zogenaamd koppelklavier, dat een klavierkoppel overbodig maakt en de gebruiksmogelijkheden van het instrument vergroot.
Petersfield bleek verder een aardig centrum te hebben met verschillende fraaie winkels. Het was er op deze dinsdagmorgen al behoorlijk druk met winkelende mensen.
Hinton Ampner
We vervolgden onze rit naar Hinton Ampner, waar we rond lunchtijd aankwamen. Hinton Ampner is een landgoed dat wordt beheerd door de National Trust. Het huis met de tuinen ligt vlakbij de weg tussen Petersfield en Winchester, vlakbij het gehucht met dezelfde naam.
We parkeerden op een van de parkeerplaatsen en kochten een kaartje om het terrein te mogen betreden. Als eerste kwamen we in de omheinde groentetuin, een zogenaamde Walled Garden, waar we al mooie bomen en planten zagen staan. In een van de bijgebouwen van het huis is een cafetaria gevestigd, waar we een lunch kochten en opaten. Daarna gingen we het landgoed verkennen.
The house
Gezien de weersverwachtingen die voor het begin van de middag nog wat regen voorspelden besloten we eerst het huis te gaan bekijken. Met het aanhangsel aan ons toegangskaartje kregen we toegang tot dit landhuis. We ontdekten dat het huis een interessante geschiedenis heeft. Vanaf de jaren dertig verbouwde de laatste eigenaar dit gebouw van een Victoriaans jachtslot naar een Georgian landhuis.
Een van de vrijwilligers van de National Trust gaf een korte toelichting op het huis en wat we wel en niet zouden kunnen zien. Daarna mochten we zelfstandig door de vertrekken lopen. In elke kamer was minstens een persoon aanwezig die iets over de inrichting of de bijzonderheden van de ruimte vertelde.
Op de bovenverdieping was men bezig om kamers en meubels te restaureren. Tijdens het werk waren de vertrekken gewoon toegankelijk, wat het bezoek aan dit interessante huis extra bijzonder maakte.
The gardens
Nadat we het huis bekeken hadden, gingen we naar buiten om de tuinen te bekijken. Hinton Ampner staat bekend om de fraai aangelegde tuinen. De voormalige eigenaar zag tuinen als kamers, besloten ruimtes met elk een eigen karakter. Hij had voorkeur voor de indeling van de omgeving in rechthoeken, waardoor er een lijnenspel ontstond dat overeenkomt met de stijl van het huis.
Hoe verder we van het huis wegliepen, hoe minder formeel de tuinen werden, totdat we op de grasheuvels het lieflijke landschap van Hampshire overzagen. Het zag eruit alsof het uit een fotoboek was geknipt, zo idyllisch.
The walled garden
We liepen langzaam terug de heuvel op en bekeken de tuinen aan de oostzijde van het huis. Daar kwamen we uit bij de kerk van Hinton Ampner, een groepje huizen en enkele boerderijen. In de kerk werden we op verschillende manieren herinnerd aan de adellijke familie die het huis bewoonde.
Van de kerk liepen we naar de voorzijde van het huis en vandaar naar de bijgebouwen, waar onder andere een tweedehandsboekwinkel te vinden was. Daarnaast natuurlijk ook het gebruikelijke souvenirwinkeltje dat je bij alle toeristische bestemmingen in Engeland aantreft.
Nadat we in beide winkeltjes even rondgekeken hadden en het assortiment tuinplanten dat te koop stond hadden bekeken liepen we via de Kitchen Garden terug naar de parkeerplaats. Deze tuin moest een indruk geven van moestuinen uit het verleden, waar alle groente en fruit voor een landhuis werd verbouwd. Deze tuin was een zogenaamde Walled Garden, een tuin met een muur eromheen. Deze muur beschermde tegen allerlei invloeden van buiten, waaronder kou. In sommige walled gardens was het mogelijk om een vuur te stoken in de muur, waardoor de planten tegen de muur vorstvrij door de winter konden komen.
Winchester
Na ons bezoek aan Hinton Ampner reden we verder naar Winchester, waar we korte tijd later aankwamen. We parkeerden vlakbij de kathedraal en ontdekten dat deze overdag gesloten was in verband een graduation van de University of Winchester. Er zou vanavond wel gewoon een Evensong gehouden worden.
Totdat de Evensong zou beginnen maakten we een korte wandeling door Winchester. We liepen High Street op tot we op de heuvel bij West Gate aankwamen. Het was vanmiddag druk in de stad. Overal zagen we graduates lopen met hun familie en vrienden. Nadat we boven gekomen waren, keerden we om en liepen op gemak terug tot we een restaurantje vonden waar we thee dronken.
Na de thee liepen we terug naar de kathedraal waar men al bezig was met de voorbereidingen voor de Evensong. Het was hier aanmerkelijk rustiger dan in Canterbury Cathedral en het ging er allemaal wat informeler en persoonlijker aan toe. We hadden dan ook gelegenheid om even rond te kijken, onder andere naar de gedenksteen voor S.S. Wesley en het merkwaardige orgelfront aan de noordzijde van het koor.
Ook hier werd de dienst gezongen door de Lay Clerks omdat de jongens vakantie hadden. De muziek klonk zeer fraai en voortreffelijk afgewerkt in de enorme ruimte, waar het prachtig gebeeldhouwde altaar de oostgevel domineerde.
Winchester – Wilton
Na de indrukwekkende Evensong liepen we terug naar de auto en reden in een halfuurtje naar Wilton (Salisbury) waar we een overnachting hadden geboekt bij Pembroke Arms. Men was daar op onze komst berekend. We kregen de kamer die we hadden geboekt en na een voortreffelijk diner gingen we heerlijk slapen in de ruime kamer op de tweede verdieping van deze historische herberg.
